Sinopsis: Radnja ove priče dešava se sedamdesetih godina dvadesetog veka u Beogradu. Počinje prvim susretom osamnaestogodišnje devojke Ane sa njenim omiljenim piscem. Njihovi susreti i razgovori trajaće pet godina, nakon kojih će pisac, podstaknut rastankom od Ane, napisati hroniku njenog života, na osnovu magnetofonskih snimaka i beležaka koje je krišom vodio.

Tema predstave: U pobuni protiv licemerja društva u kome živi, jedna devojka iznenada pronađe ljubav.

O autoru i nastanku romana „Beleške jedne Ane”:

Momčilo Momo Kapor bio je jugoslovenski slikar, književnik i novinar. Iako po profesiji slikar, autor je velikog broja dokumentarnih filmova, drama, scenarija i romana. Rođen je 1937. godine u Sarajevu. Za vreme nemačkog bombardovanja Sarajeva, 13.aprila 1941. godine, gubi svoju majku koja ga je spasila sopstvenim telom. Otac mu je zarobljen na početku rata kao rezervni oficir kraljevske vojske i interniran u logor u Nirnbergu, odakle će izaći nakon kapitulacije Nemačke. Svoje rano detinjstvo, Momčilo provodi kod bakine sestre u Sarajevu, a godinu dana nakon rata prelazi u Beograd sa svojim ocem. Još kao učenik Treće beogradske gimnazije, a potom i kao student beogradske Akademije likovnih umetnosti, počinje saradnju sa nekoliko časopisa u kojima objavljuje književne kritike. Nešto kasnije počinje da piše feljtone, putopise i časopise. U vreme završetka akademije, oko 1961. godine, upoznaje Anu Pjerotić, svoju prvu suprugu, sa kojom se venčava 1964. godine. U njihovom braku rođene su ćerke Ana i Jelena. U ranom detinjstvu ćerke Ane, Momo Kapor počinje da izdaje tekstove, sa svojm ilustracijama, o tinejdžerki Ani u časopisu Bazar. Tako nastaje i njegov roman prvenac “Beleške jedne Ane”- hronika u dvadeset šest glava, koji ubrzo nalazi put do publike, i vrši bitan uticaj na jugoslovensku književnu scenu.

Ovaj roman, kao i Kaporova književnost, svrstana je u kategoriju “džins proze”. Ovo svrstavanje Kaporu nije smetalo: naprotiv, išlo mu je u prilog. Naime, to mu je pomoglo da nesmetano iznosi smele stavove, smelije i od onih koji su se sedamdesetih mogli naći u disidentskoj literaturi, bez opasnosti od Politbiroa. Smatrao je da se Politbiro neće baviti napadanjem jedne tinejdžerke. Možda se baš zbog toga „Beleške jedne Ane” smatraju delom koje ga i lično najbolje
predstavlja.

Monodrama „Beleške jedne Ane” se na duhovit i razigran način bavi ozbiljnim temama i podstiče na razmišljane i preispitivanje vremena u kom živimo, uprkos tome što je radnja smeštena u sedamdesete godine prošlog veka.